నేను-నా ఫీలింగ్స్...!!!

నా కంటి నిండా నీవే అయినప్పుడు 

మెరిసే అద్దం లో నీ ప్రతి బింబం ఎందుకు ?
 తలచిన ప్రతి తలపు నీవే అయినప్పుడు 

తలుపు తట్టేందుకు నీ ఇంటి నెంబర్ ఎందుకు ?
జీవనయానంలో వేగుచుక్క నీవైనప్పుడు 

కిందా మీద  లోకంలో ఎనిమిది దిక్కులెందుకు  ?
ఓటమి ఎరుగని నా లక్కి  నెంబర్ నీవైనప్పుడు 

కోడ్ నంబర్ తో  సహా నీ ఫోన్ నెంబర్ ఎందుకు ?
ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే నా ఎద నిండా నీవే అయినప్పుడు 

నేస్తమా నీ చిరునామా  ఎందుకు  ?

ప్రేమ... ప్రేమ... ప్రేమ...

అసలు ఎవరు నీవు ?

ఏముంది నీలో ?

నీవేమైన రూపానివా మరి కనిపించవెందుకో ?

మరి ఎందుకు ఈ భూప్రపంచమంతా  నీ చుట్టే తిరుగుతుంది ?

నీవేమైన బందానివా, అనుబందానివా ?

ప్రతి రోజు నీ నా స్మరణే చేస్తుంటాము ఎందుకని ?

నీ ప్రేమలో ఐన్ స్టీన్ కి   అందని శక్తి  ఉందా ?

నీలో గెలీలియో గాలలకి కూడా అందని గాడత  ఉందా ?

 అణువులు ,పరమాణువుల సమ్మేళనం లో 

కంటికి కూడా కనిపించని కణాల మిళితంలో  

అన్ని రకాల భావనలను,

మనసుని కూడా మనుసులో ఇముడ్చుకున్న 

ఆదునిక యుగపు మరయంత్రానివా ?

మరి ఏముంది నీలో ?

 ఎందుకింత ఆరాటం  ?

రెండు మనసుల  మద్య మనస్పర్ధలు రావటానికి,

 రెండు  దేశాల మద్య  విబేధాలు రావటానికి 

పెద్ద పెద్ద గొడవలు, చిన్న చిన్న యుద్దాలు జరగనక్కర్లేదేమో...

వారి మద్య ఏకాభిప్రాయం కుదరకపోయినా చాలేమో....

                                                -నందు 

                                         

ఎలా మొదలైందో ఆ క్షణం...

ఒకరికొకరు తెలియని మనం మన తొలినాళ్ళలో మాట్లాడుకోవాలనే  ఆశకాని

 పరిచయాలు పెంచుకోవాలనే  ఆత్రుత కాని  లేకుండేవి కదా...

ఎవరికీ వారే యమునా తీరే అన్నట్లుగా నీ దారి నీది, నాదారి నాదిలా ఉండేది..

వహ్ !

క్రమంగా ఎంత మార్పు...

చూడగానే చిరునవ్వులు

హాయ్ అంటూ ఆహాకారాలు 

గంటల కొద్ది గ్రూప్ మీటింగులు

ఏ సందర్బము లేకుండానే పార్టీలు

క్లాసురూం  క్యాంటీన్ క్యాంపస్ అంత మన ప్రపంచమే కదా...

టిఫిన్ బాక్స్  లనే  కాదు, కష్టాలను కూడా పంచుకుంటిమి... .

గెలిచినప్పుడే కాదు గొడవలలో కూడా వీడిపోకపోతిమి...

తోడు నీడగా కంటికి  కునుకు లేకుండా ఎన్నో రాత్రులను ముచ్చట్లతో మున్చేస్తిమి...

సరదాలు పెరిగిన మన సాన్నియిత్యంలోఅల్లరితనంతో  పాటు

చేరవలసిన గమ్యాలను ఆచరించాల్సిన మార్గాలను కూడా నిర్దేశించుకుంటిమి,      

ఇవన్నీ ఇప్పటికి నా మది నిండా పదిలమే...

మారుతున్న కాలానికి తోడు పెరుగుతున్న బాద్యతల నడుమ 

సతమతమవుతున్న మనకి మన స్నేహమొక్కటే ఆలంబన...

 మనం ఎంత ఎదిగిన మనమెప్పటికి అలనాటి  మిత్రులమే....

 
                                      

ఎందుకంటే మన అమ్మ నాన్నలను ఆ దేవుడే నిర్ణహిస్తాడు 

 కాని మనకు మాత్రం మన  స్నేహితులను ఎంచుకునే అవకాశం కల్పిస్తాడు...

మనం ఎవరితోనైనా  స్నేహం చేసేటప్పుడు మనమేమి ఆశించం... 

అలాగని భవిష్యత్తుని అంచనా వేసి కూడా స్నేహం చేయము 

అప్పుడు ఆ సమయాన మన మనసులో కలిగే స్పందనల ద్వారా
మనకు  తెలియకుండానే వారి మీద మనకు ఒక రకమైన ఇష్టం ఏర్పడుతుంది

అక్కడి నుండి మొదలైన ఆ మజిలి 

మనల్ని ప్రపంచం వెలివేసినా  మన నేస్తం మనతో పాటే ఉండే అంత బలంగా పాతుకుపోతుంది.......