నేను-నా ఫీలింగ్స్...!!!

అందమైన చీకటిలో వెన్నెల లాగ 
నిశీధిలో ఉషోదయం లాగ 

మనం ప్రతి సారి మనం ఇష్ట పడే వారితోనే గడపాలి,

వారితోనే మాట్లాడాలి వారి తోనే కలకాలం కలిసుండాలి  అనుకుంటాం...

వారు తిట్టిన సరే వారిని మాత్రం వదిలి ఉండలేం ....

కుదిరితే వారితో, కుధరకపోతే వారి జ్ఞాపకాలతోనైనా  బ్రతికేస్తుంటాం...

కాని,

ఒక్క సారైనా మనల్ని ఇష్టపడే వారి గురించి ఆలోచిస్తామా ?

వారు మనల్ని కలవాలని మనతో మాట్లాడాలని ఎదురు చూస్తుంటారు,

 కాని మనం మాత్రం ఏమి తెలియనట్లు, మాట్లాడే తీరికలేనంత బిజీగా అయిపోతాము.

మనం నిజంగానే బిజీగా ఉంటామ లేక బిజీగా ఉన్నట్లు నటిస్తామా....

 అదికాక వారు మనల్ని విడిచి ఉండలేరన్న ధీమాతోనా  ?    

మనం ఇష్టపడే వారి గురించి ఆలోచించిన దానిలో ఒక బాగామైన మనల్ని ఇష్టపడే వారి గురించి ఆలోచిస్తామా....?

రెండు ఇష్టాలే  కాని ఇంత వ్యత్యాసం ఎందుకో...!

                                            -నందు.

తనని నిజంగా మర్చిపోయాన, లేక మర్చిపోతున్ననా ,
 లేక మర్చిపోయినట్లు నటిస్తున్ననో తెలిదు 
 మనసుకి దేహానికి  శాశ్వత  సంబంధం తెగిపోయినట్లుంది...

నా కనులకు ఎంతకీ  బారం కాదేమో ,
 తను కనిపించదని తెలిసినా  కుడా క్యాంపస్,
కాలేజీ అంతా కలియచూస్తున్నాయి  ...

నా పాదాలకు  ఎంతకీ  అలసట రాదేమో, 
 తను కనిపించదని  తెలిసినా  కూడా తిరుగుతూనే ఉన్నాయి.. 

ఉన్నట్లుంది వెనకి తిరిగి చూస్తుంటాను తను కనిపిస్తుందేమోనని 
కాని అదేంటో తను తప్ప అందరు కనిపిస్తారు నాకు ... 

కాని ఒక్కటి మాత్రం నిజం 
ఏనాటికైనా  తను   కనిపిస్తుందనే   చిన్ని ఆశే నన్ను ఇంకా  బ్రతికిస్తుంది.....

అలుసైపోయా,  ప్రియా "నీకోసం" అలసి పోయా ....!

ఒక కల్పిత కవితకి అక్షర రూపం....