Wednesday, April 10, 2013 - , 0 comments

శూన్యం లోకి...!!!



అల్లర్లను, ఆనందాలను పక్కకు తోసేసీ,
బంధాలకు,  బాంధవ్యాలకు దూరంగా,  
జరిగిన అనుభవాలను, మిగిలిన అనుభూతులను  భుజాన వేసుకుని 
మనసుని మ్యూట్ లో పెట్టేసి,  
అలా శూన్యం లోకి నడవాలనుంది 
ఇలా ఎంత దూరమైనా...... !!! 
                      
                          -నందు 




Thursday, February 28, 2013 - 0 comments

ఈ కక్ష ఎవరి మీద ?






కక్ష  ఎవరి మీద ?

నూట ముప్పయ్ కోట్ల ప్రజాస్వామ్య దేశం మీదనా  ?

పేద అమాయక ప్రజల మీదనా  చేత కాని ప్రబుత్వం మీదనా ?
దేని కోసం ఈ వ్యద  ఎందుకీ మారణకాండ ?
ప్రజా స్వామ్య దేశం లో పుట్టటమే మా  తప్పా  ?



ఓ  ముష్కర మూక 

ఈ దారుణకాండకి  బలైన అమాయక ప్రజలకి, వారి కుటుంబాలకి,  
ఏమిటి మీరిచ్చే సమాధానం ???

                                                 -నందు




Sunday, January 27, 2013 - 0 comments

మిత్రమా నీకు శుభాకాంక్షలు


'ఆరేళ్ళ' పరిచయం
'అయిదేళ్ళ'  అత్యంత సానిహిత్యం 
'నాలుగేళ్ల' వీడలేని తనం 
'మూడేళ్ళు'గా కలిసి  'ఒక్కటి'గా తిరిగిన మనం 
నేడు 'రెండు'గా విడిపోయాం.....
ఇక నుండి నీ వటు మేమిటు....

జూనియర్ శాస్రవేత్తగా ఉద్యోగ జీవితాన్ని ఆరంభిస్తున్న దేవ్  
నీకు అన్ని విధాలా మంచి జరగాలని కోరుకుంటూ నీ మిత్రులు.....


 

ప్రేమ జ్ఞాపకాలు

ఎవరినో ప్రేమిస్తావు

మరెవరినో పెళ్లి చేసుకుంటావు

గుండె లోతుల్లో ఒకరు గుండెలపై మరొకరు..

నీలో ఒకరు, నీతో ఒకరు..

తనపై నీ ప్రేమకు గుర్తుగా నీ మెయిల్ ఐడికో,

లేక నీ కంప్యూటర్ కో తన పేరుని పాస్ వర్డ్ గా తగిలిస్తావు

తన పేరునో లేక తన పేరులోని మొదటి అక్షరంతోనో నీ పిల్లలకి పేరు పెట్టుకుని మురిసిపోతావు

తను గుర్తోచ్చినపుడల్లా నీలో అనాలోచితంగా ఏవో స్పందనలు

తను గుర్తొచ్చిన ఆనందంలోనో లేక తనతో వీడిపోయినందుకు కలుగుతున్న ఆవేదనతోనో.

ఆ రెండింటిని గుర్తుపట్టకుండా

సాయంకాలపు వెలుగులను కమ్ముకొస్తున్న కారు చీకట్లు

కప్పెసినట్లు ఎప్పుడు నింపాదిగా ఉండే నీ నిర్మలమైన మనసు...


ఓ మనిషి...!!!

ఇవేనా నీ విరహ వేదనకు సాక్షాలు...








సుఖంగా ఉండి సంతోషంగా లేని జీవితాలకి అంకితం...నందు

Thursday, December 20, 2012 - , 0 comments

ఎం జరిగినా మన మంచికే ......!!!


'నేడు' ఎం జరుగుతుందో తెలియని తెలియదు  కాని 'రేపటి' గురించి బెంగ ఎందుకు ?

జరుగుతుందో లేదో తెలియని యుగాంతం గురించి  స్కూల్స్ కాలేజీలు వదిలేసి, 

ఆఫీసులు పనులన్నీ పక్కన పెట్టి భయంతో 

ఒక మూలలో పడుకోవటం కాదు  

ఒక వేళ  నిజంగా ఈ ఈ యుగాంతం జరిగితే(!)  జరగనీ,

మనమేమి ఆపలేము కదా  సృష్టి కార్యాన్ని ఎవ్వరు ఆపలేరు ఆ సృష్టిని సృష్టించిన సృష్టి కర్త అయినా...  

పనులన్నీ వదిలేసి చావుకి బయపడటం కాదు  

మన విది నిర్వహణలో, మన బాద్యతలను మనం నేరవేర్చినప్పుడే మన 

జన్మకి నిజమైన సార్థకత

ఒక వేళ  మనం చేసే రోజు వారి పనిలో ఉండి  మనం చనిపోతే  అదే  మన 

ఆత్మకి అసలైన  శాంతి(ఇంట్లో ఉండి  చనిపోవటం కంటే పనిలో ఉండి  

చనిపోవటం ఉత్తమం కదా ?) 

చేస్తున్న పనికి ఘనమైన నివాళి 

జరగని భయాన్ని తలుచుకుని చింతించకుండా 

నిశ్చింతగా ఉండండి ఎం జరిగినా మన మంచికే ...... 

                                                 -నందు 

యుగాంతం గురించి నా భావన...